Keuntungan ialah perbezaan antara semua perbelanjaan dan pendapatan yang diterima. Ia mencirikan tahap kecekapan perusahaan. Perakaunan untuk pembentukan dan pengagihan keuntungan ditunjukkan dalam kunci kira-kira. Tetapi dalam bentuk keseimbangan, beberapa jenisnya dibezakan:
1. Untung kasar, ia dikira sebagai hasil jualan - kos pengeluaran (kos).
2. Untung Jualan - Dikira sebagai Untung Kasar - Perbelanjaan Pengurusan.
3. Untung sebelum cukai. Ia dibentuk oleh perbezaan penunjuk sebelumnya dengan pendapatan dan perbelanjaan lain.
4. Keuntungan bersih. Ini betul-betul jenis pendapatan perniagaan yang kekal selepas membayar semua cukai.
Jumlah keuntungan secara langsung bergantung pada jumlah hasil daripada jualan dan kos pengeluaran. Tetapi ini adalah definisi perakaunan keuntungan, ada juga yang ekonomi. Menurutnya, keuntungan bergantung kepada jumlah risiko keusahawanan, dan semakin tinggi ia, semakin besar kemungkinan ia menggandakan keuntungan.
Nilainya dipengaruhi bukan sahaja oleh harga bahan mentah dan bahan, tetapi juga oleh keadaan pasaran. Jika perusahaan menjual produk inovatif yang tidak mempunyai pesaing, keuntungan akan lebih tinggi.
Agihan keuntungan dijalankan secara sama rata untuk menambah dana dan untuk tujuan pengeluaran. Keuntungan bersih organisasi dibelanjakan untuk membangunkan pengeluaran dan menggalakkan pasukan. Selain itu, pengagihan dan penggunaan keuntungan organisasi dijalankan di sepanjang cawangan berikut:
1. Membeli peralatan baharu atau membaiki peralatan sedia ada.
2. Meningkatkan modal kerja sendiri, yang hilang akibat inflasi.
3. Pembayaran balik pinjaman atau pembayaran faedah ke atasnya.
4. Melindungi alam sekitar daripada pencemaran.
5. Bonus kakitangan.
Oleh itu, pengagihan keuntungan dijalankan dalam dua arah:
- Untuk pengumpulan, i.e. meningkatkan sebahagian daripada harta itu,
- Untuk dimakan. Melancarkan kumpulan dana baharu untuk penerimaan selanjutnya.
Pada masa yang sama, bahagian keuntungan terkumpul tidak perlu dibelanjakan dalam tempoh pelaporan seterusnya. Ia boleh dibiarkan sehingga organisasi, atas satu sebab atau yang lain, mula mengalami kerugian. Kemudian bahagian yang dibiayai akan pergi untuk menampung kerugian. Keuntungan yang boleh dikaitkan dengan pengumpulan adalah hasil perniagaan yang berjaya beroperasi dan bebas dari segi kewangan.
Jika kita mempertimbangkan stokmasyarakat, maka pengagihan keuntungan kepada dana meliputi definisi pemilik dana, yang juga boleh berbeza. Dana penggunaan berada di tangan kolektif buruh (tetapi walaupun tidak, ia diagihkan mengikut keperluan pekerja). Oleh itu, dana ini bukan milik modal perusahaan. Dan dana pengumpulan adalah hak milik pemegang saham dan pengasas. Bahagian percuma keuntungan, sebagai peraturan, ditambahkan pada modal dibenarkan.
Pengagihan keuntungan yang betul menjamin kestabilan kewangan syarikat dalam pasaran dan pengembangan skop perniagaannya.
